Pregabalin ass keen GABAA oder GABAB Rezeptor Agonist.
Pregabalin ass e Gabapentinoid a wierkt duerch d'Inhibitioun vu bestëmmte Kalziumkanäl. Speziell ass et e Ligand vun der Hëllefs-α2δ-Ënnerunitéitsplaz vu bestëmmte Spannungsofhängege Kalziumkanäl (VDCCs), an wierkt doduerch als Inhibitor vun α2δ Ënnerunitéit-haltege VDCCs. Et ginn zwou Medikamentbindende α2δ Ënnerunitéiten, α2δ-1 an α2δ-2, a Pregabalin weist ähnlech Affinitéit fir (an doduerch Mangel u Selektivitéit tëscht) dësen zwee Siten. Pregabalin ass selektiv a senger Bindung un d'α2δ VDCC Ënnerunitéit. Trotz der Tatsaach datt Pregabalin e GABA Analog ass, bindet et net un d'GABA Rezeptoren, konvertéiert net an GABA oder en anere GABA Rezeptor Agonist in vivo, a moduléiert net direkt GABA Transport oder Metabolismus. Wéi och ëmmer, Pregabalin gouf fonnt fir eng Dosis-ofhängeg Erhéijung vum Gehirausdrock vu L-Glutaminsäure Decarboxylase (GAD) ze produzéieren, den Enzym verantwortlech fir d'Synthese vu GABA, an dofir kann e puer indirekt GABAergesch Effekter hunn andeems d'GABA Niveauen am Gehir erhéijen. Et gëtt momentan keng Beweiser datt d'Effekter vu Pregabalin duerch all Mechanismus vermëttelt ginn wéi d'Inhibitioun vun α2δ-haltege VDCCs. Am Aklang, Inhibitioun vun α2δ-1-enthale VDCCs duerch Pregabalin schéngt verantwortlech fir seng anticonvulsant, analgesic, an anxiolytic Effekter ze sinn.
Déi endogen α-Aminosäuren L-Leucin a L-Isoleucin, déi enk wéi Pregabalin an déi aner Gabapentinoiden an der chemescher Struktur ähnlech sinn, si scheinbar Liganden vun der α2δ VDCC Ënnerunitéit mat ähnlecher Affinitéit wéi d'Gabapentinoiden (zB IC50 = 71 nM fir L- Isoleucin), a si präsent a mënschlecher Cerebrospinal Flëssegkeet bei mikromolare Konzentratioune (zB 12,9 μM fir L-Leucin, 4,8 μM fir L-Isoleucin). Et gouf theoretiséiert datt se d'endogen Liganden vun der Ënnerunitéit kënne sinn an datt se d'Effekter vu Gabapentinoiden kompetitiv antagoniséieren. Am Aklang, wärend Gabapentinoiden wéi Pregabalin a Gabapentin nanomolar Affinitéite fir d'α2δ Ënnerunitéit hunn, sinn hir Potenzen in vivo am nidderegen mikromolare Beräich, a Konkurrenz fir Bindung duerch endogene L-Aminosäuren gouf gesot datt se wahrscheinlech fir dës Diskrepanz verantwortlech sinn.

Pregabalin gouf fonnt fir 6 Mol méi héich Affinitéit wéi Gabapentin fir α2δ Ënnerunitéit-enthale VDCCs an enger Studie ze hunn. Wéi och ëmmer, eng aner Etude huet festgestallt datt Pregabalin a Gabapentin ähnlech Affinitéite fir déi mënschlech rekombinant α2δ-1 Ënnerunitéit haten (Ki = 32 nM respektiv 40 nM). Op jidde Fall ass Pregabalin 2 bis 4 Mol méi potent wéi Gabapentin als Analgetikum an, bei Déieren, schéngt 3 bis 10 Mol méi staark ze sinn wéi Gabapentin als Antikonvulsiv.